Ciara, Dennis en Ellen. Over het algemeen niet de namen die bijzondere emoties aanwakkeren, maar toch zijn ze al weken het onderwerp bij menig ‘koffiezetapparaat gesprek’. Wie de laatste tijd het nieuws heeft gevolgd, zal het vast niet ontgaan zijn dat Nederland geteisterd is door een aantal stormen. Dit is niet anders dan andere jaren, echter zijn de stormen door de stormnaamgeving wel een stuk beter te bespreken.
Sinds september 2019 heeft Nederland zich aangesloten aan een stormnamen systeem van EUMETNET, een netwerk van Europese Nationale Meteorologische Diensten. Nederland maakt deel uit van de westelijke groep samen met Groot-Brittannië en Ierland. Deze drie landen hebben gezamenlijk een lijst opgesteld met mogelijke stormnamen. Deze lijst is een alfabetische lijst waarbij er voor elke letter van het alfabet, op Q, U, X, Y en Z na, een naam is verzonnen. De namen zijn afwisselend mannelijk en vrouwelijk. Bij de naamgeving van zware stormen wordt deze lijst doorlopen, wat duidelijk te zien is in de opeenvolging van Ciara, Dennis en Ellen.
Om de ernst van stormen aan te geven maakt het KNMI gebruik van een kleurcodesysteem. Door de samenwerking vanuit EUMETNET krijgen stormen waarvoor code oranje of rood wordt afgegeven een naam. Uit onderzoek van het MET, het Britse meteorologisch instituut, blijkt dat het geven van namen met behulp van een eenduidig systeem voor betere communicatie vanuit de overheid en media zorgt. Op deze manier zijn mensen beter op de hoogte van het nakend gevaar van extreem weer, zodat passende maatregelen getroffen kunnen worden.
Wanneer het overzicht van ‘stormseizoen 2019-2020’ van het KNMI geraadpleegd wordt, is te zien dat er tijdens het huidige stormseizoen pas één storm bestempeld is met een code oranje of rood, namelijk storm Ciara. Toch wordt er in de Nederlandse media ook uitgebreid aandacht besteed aan stormen Dennis en Ellen. Dit komt door de samenwerking met Ierland en Groot-Brittannië. Stormen ontstaan namelijk boven de Atlantische Oceaan en komen als eerst aan land in Ierland of Groot-Brittannië. De stormen krijgen hun naam dus al voordat ze Nederland bereiken.
Dennis en Ellen hebben vooral in Engeland veel schade aangericht, maar in Nederland zijn deze stormen slechts met code geel bestempeld. Hier wordt de plank dus misgeslagen wat betreft naamgeving. Namen zijn bedoeld om extra aandacht en bewustzijn te creëren voor de zwaarste stormen, maar doordat de namen vanuit Engeland ‘komen over waaien’, krijgen minder zware stormen dezelfde behandeling.
Dit zorgt voor een parallel met de bekende fabel van Aesopus. In het verhaal ‘de jongen die wolf riep’ blijft een schapenhoeder voor niets alarm slaan, totdat anderen zich niets meer aantrekken van zijn noodkreten. De moraal van het verhaal is dat je nooit loos alarm moet slaan, omdat dan het effect van je alarm verdwijnt. Door de namen uit Engeland ook consequent in Nederland over te nemen verliezen we de kracht van de naamgeving.
Er kan dus geconcludeerd worden dat het voor de communicatie erg bevorderlijk is dat er nu consistent naar stormen gerefereerd kan worden. Echter moeten we wel waakzaam blijven op wanneer de namen worden gebruikt. Om het effect van de naamgeving te behouden moet het beperkt blijven tot de zware stormen, anders wordt de naamgeving enkel een lollige bijzaak.
Dit artikel is geschreven door Jochem Hak
