Het discriminatie probleem is sinds enkele weken weer volledig aangewakkerd. De hoofdoorzaak hiervan is toch wel de dood van George Floyd. Naar alle waarschijnlijkheid is hij tijdens een arrestatie door een politieagent gedood. Hiervan zijn gruwelijke beelden op het internet verschenen, waarin je de zwarte man herhaaldelijk ‘I can’t breath’ hoort zeggen. Deze beelden zijn viraal gegaan en hebben in veel landen tot rellen en protesten geleid. In Amerika is de ophef het grootst. Zelfs meerdere bekende Amerikanen, waaronder acteurs en topsporters sporen aan om in protest te gaan. De advocaat van George Floyd zegt dat er nu zelfs sprake is, naast de huidige coronavirus-pandemie, van een heuse pandemie van racisme en discriminatie. Om meer bewust te worden van de grootte van het probleem kunnen we beter naar de cijfers kijken.
Het probleem in Nederland
Zoals je waarschijnlijk wel weet is racisme en discriminatie ook in Nederland al tientallen jaren een probleem. Vooral sinds enkele jaren, mede door de opzet van politieke partijen die opkomen voor de rechten van de ‘zwarte mens’ en de zwarte pieten discussie, is het weer een groot pijnpunt van Nederland gebleken. Het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) bracht op 2 april een rapport uit met discriminatiecijfers in Nederland. De hoofdconclusie: ruim een kwart van de Nederlanders ervaart nog steeds discriminatie. Houd er rekening mee dat in deze cijfers ook discriminatie op basis van onder andere geslacht en seksuele oriëntatie zijn meegenomen, en niet alleen discriminatie op basis van huidskleur en of afkomst. Als we specifiek naar discriminatie op basis van huidskleur en of achtergrond kijken zien we dat dit toch wel erg hoog ligt. Ook de percentages van de bevolking dat zich door de politie in de gaten voelt gehouden zijn akelig hoog en bijna onrealistisch in een land dat is gebouwd op vrijheid en gelijkheid.
Politiegeweld in Amerika
Voordat we uitspraken kunnen doen over de hoeveelheid politiegeweld in Amerika is het belangrijk om iets over de verdeeldheid van etniciteiten in Amerika te weten. Als we puur naar de verhouding ‘wit – zwart’ kijken, is ongeveer 73% wit van de bevolking en 13% zwart. Sommige mensen zijn geneigd te zeggen dat zowel witte als zwarte mensen even vaak worden aangehouden, puur afgaand op arrestatiecijfers. Echter, deze uitspraken worden dus volledig buiten proportie gedaan. Er zijn simpelweg veel meer witte dan zwarte mensen in Amerika. Als we de cijfers ‘eerlijk’ maken door te kijken naar hoeveel zwarte en witte mensen er in Amerika wonen, komen we tot een pijnlijke conclusie: zwarte mensen worden gemiddeld twee keer zo vaak gearresteerd dan witte mensen. Gemiddeld worden per 10000 zwarte mensen 517 arrestaties gedaan, terwijl bij 10000 witte mensen dit om ‘slechts’ 226 gaat. Als we dan nog verder inzoomen op arrestaties waarbij geweld te pas komt wordt deze conclusie alleen maar meer bevestigd. Hier gaat het namelijk gemiddeld ook om twee keer zo veel meer gevallen bij zwarte mensen dan bij witte mensen. Vanuit dit oogpunt is de frustratie bij de Amerikanen dus volledig begrijpelijk.
Hoe nu verder?
Dat de cijfers de protesten en rellen onderbouwen lijkt nu vrij duidelijk. Maar: hoe nu verder? Veel protestanten zijn van mening dat een echte oplossing alleen maar gevonden kan worden bij de overheid en wetgeving. Zij zouden regels moeten invoeren die racisme tegen gaan en/of strengere controles houden onder politieagenten. Ikzelf ben van mening dat dit geen oplossing is. Veel mensen die worden genoemd als ‘racist’ hebben zelf geen idee dat opmerkingen die ze maken bepaalde groepen echt raken. Het lijkt, naar Nederland kijkende, bijna normaal geworden om mensen te omschrijven op basis van uiterlijk in plaats van innerlijk. Uiteraard helpt een traditie als ‘zwarte piet’ of een historische periode waarin we slavenhandel bedrijven een ‘Gouden Eeuw’ noemen niet mee. Echter, het probleem hier volledig aan wijten is niet realistisch. Hoogstwaarschijnlijk versterk je hierdoor de etnische verdeeldheid alleen maar meer. Als we het probleem echt willen verhelpen, moeten we eerst naar onszelf kijken.
Dit artikel is geschreven door Lars Beute
